红树伤心夕照前,漫山映水为谁妍。树当摇落人尤惜,人自忧愁树不怜。九译未通青鸟使,四郊犹涨绿林烟。野夫病足思休息,藉草栖橧拟晏眠。
小学文言文 哲理 故事
六树庭前过屋山,一枝仙桂许高攀。风云有幸逢千载,里社应先庛万间。
霜华争妒雁来红,时白时黄变幻中。太液遗芳今有主,莫因人去怅庭空。
故山馀地亦嶙峋,中有掖垣梧十寻。自是万金医国少,人皆三事望公深。茂陵多病书成帙,季子来归雪满簪。试与共观天下士,弥缝一世果何心。
胄子何多士,明公特妙年。诗书师法在,簪绂相门传。曳履星辰上,分光日月边。帝心知俊彦,群望属英贤。大木明堂器,朱丝清庙弦。吉人词自寡,君子德为先。断狱阴功厚,优儒礼数偏。我非天下士,人谓地行仙。山好双游屐,溪清一钓船。赋诗时遣兴,好客恨无钱。政尔韦编绝,俄闻束帛戋。风尘驱驲骑,霜雪洒鞍鞯。别妇经春夏,离乡整四千。家书愁展读,旅食困忧煎。郎位蒙超擢,官曹幸接联。屡闻哦鄙句,信或有前缘。知己诚难遇,扪心益自怜。樊中淹泽雉,春晚怨啼鹃。骥病思丰草,鸿冥羡远天。仁言如借便,白首向林泉。
臲卼扁舟抱寒水,逍遥野客坐孤蓬。一天星月清吟外,万里江山极望中。遁迹未能离草莽,机心唯欲破羌戎。此心未遂难为语,负剑长吁气满空。
万山飞翠映瑶空,一抹晴霞淡复浓。何意海风吹不断,归鸦飞带过前峰。
烽火惊心岁几回,江花溅泪向人开。韶光薄幸春如寄,芳草无言客又来。岂有间情吟芍药,更无清梦到瑶台。浮家泛宅知何处,烟水茫茫极可哀。
策蹇同来秋始高,肃霜于此背征袍。别离摇落谁入句,险阻艰难卒岁劳。好在梅花千雪树,因思我友两文豪。莫道凶年政艰食,径须一醉办糜醪。
小学文言文 寓言 故事 哲理
去去南州远,无人可问禅。牵怀从此日,聚首在何年。水落城东路,风清淮上船。我心须自写,弹断古琴弦。
小学文言文 哲理 故事 讽刺
知止於至善,修身止和诚。五伦止此定,明德日新民。
威音那畔绝安排,个里何曾有去来。如是住而无所住,摩醯眼向顶门开。
小学文言文 神话 故事
一观清表喜良俦,三惠佳章叹暗投。已骇谈锋倾海渎,复惊文怪埒蛇牛。敢将晚路轻王述,决有亨途待薛收。君欲献书真得计,我今亦作董生谋。
小学文言文 寓言 故事 学习
霜柏轻寒惊曙乌,使台东道亚风旟。人瞻御史乘骢贵,钱续司农朽贯馀。睢苑千门聊按节,齐官三服罢移书。此行须信褒恩美,新诏黄金饰佩馀。
小学文言文 故事 赞美 写人
汗血声利场,举贡循一思。霜风老觳觫,松路石齿齿。牛瘦仆夫疲,累累山谷里。两翁非病狂,顾独不取彼。牛背有佳处,未可语俗子。夷齐向千载,凛凛有生气。