轺车两度海之涯,历历云山眺望赊。鬟髻短裙归洞女,蓬门矮屋卖盐家。半生不愧关西节,万顷还乘博望槎。赢得耕农笑相迓,道傍争献长官茶。
羁旅 伤怀 友人 咏物
千丝万缕斗妖娆,和雨和烟陌上飘。夜夜篴声关塞路,年年杯酒灞陵桥。隋堤台女输浓黛,楚国佳人斗细腰。只恐章台春易老,几回攀折恨萧条。
柳树 伤怀
紫骝何处系垂杨,菡萏初分太液长。十万红妆齐衒色,三千彩袖各飞香。游童戴叶翻歌扇,稚女穿花出画航。最是夜来添怅绝,湖南一路下新霜。
片魂终日绕禅扉,雾密空嗟烛影微。诗海波颓惟独啸,霜天月死竟安归?梅犹未坼知春远,路欲重寻与世违。猛忆山中泉水澈,倚窗闲检遂初衣。
抒情 愁苦 伤怀 忧虑
尽道楼居思不群,满楼山色翠纷纷。高崖斜日含丹雾,碧嶂清秋起暮云。江上捲帘通雨气,月中看剑动星文。来游定觅张公子,载酒题诗过夜分。
天上麒麟来下瑞,江南橘柚间生贤。玉台书在犹骚雅,孺子亭荒只草烟。半世功名初墨绶,同兄文字直青钱。割鸡不合庖丁手,家传风流更著鞭。
年从此夜尽,年从此夜来。天日各有度,会合应无媒。烛销商妇泪,杯覆王孙哀。逐贫不饿死,驱厉徒生猜。揽镜羞蓬鬓,壮士胡为哉。
春天 抒情 妇女 伤怀
世事偏宜假,吾生只认真。少知行路恶,老爱在家贫。宁接古时鬼,怕逢今世人。涧松方卧雪,野草亦争春。
熊度脂韦不自持,对人无柰小腰肢。好於鼓泽归来日,瘦似章台别去时。隐隐轮蹄端不恶,深深亭榭最相宜。流莺百啭春光老,拟折柔条寄所思。
握手无言意已消,江干晴色此停桡。千年紫阁幽期在,万里青门别梦遥。掩径有心酬鹿豕,巢林何事拟鹪鹩。尘埃漫忆东华日,浊酒长歌剑影摇。
高缕千丝纤暖风,带烟笼雾市桥东。绾成幽恨斜阳里,折断离情细雨中。
车驾亲临茂社堂,玺书高挂耀龙章。升平宴罢明良会,盛事流传万载香。
秋来欲见紫髯翁,待得梅花细萼红。记取上元灯火夜,道人犹在水晶宫。
宋词精选 咏物 梅花 伤怀
一雨二十日,雨意殊未阑。我庐大泽中,四顾烟水宽。东家有小舟,借我不作难。鸬鹚与鵁鶄,自是平生欢。更作十日期,水浅生水滩。相与极幽赏,勿待江月残。
宋词精选 婉约 春天 月亮
杨柳春风绿万条,凭鞍一望已魂消。当年凤集城边路,曾爱纤纤拂画桥。