故人还水国,春色动离忧。碧草千万里,沧江朝暮流。桃花迷旧路,萍叶荡归舟。远戍看京口,空城问石头。折芳佳丽地,望月西南楼。猿鸟共孤屿,烟波连数州。谁家过楚老,何处恋江鸥。尺素能相报,湖山若个忧。
进退不辱古已稀,能如二疏盖有数。中间已辞五鼎食,今年欲洁一身去。引身欲去强辞老,东部聊复颁宽诏。人间万事如一梦,何人颠倒真可笑。红梅夜发新春枝,黄堂晏坐赋思归。已知无心更无碍,青山历历孤云飞。
高城缭绕环居门,草树蔽日鼪鼯奔。疏篁转影凉午枕,卧看鸟雀嬉晴暾。清香一缕爇沉水,浓茗十分烹壑源。乘风欲效玉川子,蓬莱无路心难论。虚堂愁坐漠无语,顷刻百虑空劳魂。缅怀皇祐贤御史,当日直气何轩轩。臧孙强谏宜有后,奇士果见诸孙存。流传佳语忽到我,展卷疾读皆微言。平生廖子口如铁,肯为此友西其辕。故应目击得深省,千载无愧孔与温。更将馀力事酬唱,巧注未以黄金昏。古来求友贵胜己,二子年德皆吾尊。