人rén日rì寄jì杜dù二èr拾shí遗yí
人rén日rì题tí诗shī寄jì草cǎo堂táng,,遥yáo怜lián故gù人rén思sī故gù乡xiāng。。
柳liǔ条tiáo弄nòng色sè不bù忍rěn见jiàn,,梅méi花huā满mǎn枝zhī空kōng断duàn肠cháng。。
身shēn在zài远yuǎn藩fān((ffāā))无wú所suǒ预yù,,心xīn怀huái百bǎi忧yōu复fù千qiān虑lǜ。。
今jīn年nián人rén日rì空kōng相xiāng忆yì,,明míng年nián人rén日rì知zhī何hé处chù。。
一yī卧wò东dōng山shān三sān十shí春chūn,,岂qǐ知zhī书shū剑jiàn老lǎo风fēng尘chén。。
龙lóng钟zhōng还hái忝tiǎn((iiǎǎ))二èr千qiān石shí,,愧kuì((kkuuìì))尔ěr东dōng西xī南nán北běi人rén。。
人日题诗寄草堂,遥怜故人思故乡。
柳条弄色不忍见,梅花满枝空断肠。
身在远藩(fān)无所预,心怀百忧复千虑。
今年人日空相忆,明年人日知何处。
一卧东山三十春,岂知书剑老风尘。
龙钟还忝(tiǎn)二千石,愧(kuì)尔东西南北人。