唐代 韩愈
拼音:fū yǐ zi zhī bù yù shí
平仄:平仄平仄仄平
韵脚:(平韵) 上平四支
字典汉字解释:(平韵) 上平四支
燕赵古称多感慨悲歌之士。董生举进士,屡不得志于有司,怀抱利器,郁郁适兹土。吾知其必有合也。董生勉乎哉!夫以子之不遇时,苟慕义强仁者皆爱惜焉。矧燕赵之士出乎其性者哉!然吾尝闻风俗与化移易,吾恶知其今不异于古所云邪?聊以吾子之行卜之也。董生勉乎哉!吾因子有所感矣。为我吊望诸君之墓,而观于其市,复有昔时屠狗者乎?为我谢曰:“明天子在上,可以出而仕矣。” U0u汉语字典
本篇“夫以子之不遇时”内容由汉语字典【www.zxzidian.com】为你解答。
sòng dǒng shào nán yóu hé běi xù送董邵南游河北序
yān zhào gǔ chèn duō gǎn kǎi bēi gē zhī shì.燕赵古称多感慨悲歌之士。dǒng shēng jǔ jìn shì, lǚ bù dé zhì yú yǒu sī, huái bào lì qì, yù yù shì zī tǔ.董生举进士,屡不得志于有司,怀抱利器,郁郁适兹土。wú zhī qí bì yǒu hé yě.吾知其必有合也。dǒng shēng miǎn hū zāi! fū yǐ zi zhī bù yù shí, gǒu mù yì qiáng rén zhě jiē ài xī yān.董生勉乎哉!夫以子之不遇时,苟慕义强仁者皆爱惜焉。shěn yān zhào zhī shì chū hū qí xìng zhě zāi! rán wú cháng wén fēng sú yǔ huà yí yì, wú è zhī qí jīn bù yì yú gǔ suǒ yún xié? liáo yǐ wú zi zhī xíng bǔ zhī yě.矧燕赵之士出乎其性者哉!然吾尝闻风俗与化移易,吾恶知其今不异于古所云邪?聊以吾子之行卜之也。dǒng shēng miǎn hū zāi! wú yīn zǐ yǒu suǒ gǎn yǐ.董生勉乎哉!吾因子有所感矣。wèi wǒ diào wàng zhū jūn zhī mù, ér guān yú qí shì, fù yǒu xī shí tú gǒu zhě hū? wèi wǒ xiè yuē:" míng tiān zǐ zài shàng, kě yǐ chū ér shì yǐ.为我吊望诸君之墓,而观于其市,复有昔时屠狗者乎?为我谢曰:“明天子在上,可以出而仕矣。"”