[ 举贤以自佐 ]全诗拼音读音对照参考
qū yuán liè zhuàn
屈原列传
qū yuán zhě, míng píng, chǔ zhī tóng xìng yě.
屈原者,名平,楚之同姓也。
wèi chǔ huái wáng zuǒ tú.
为楚怀王左徒。
bó wén qiáng zhì, míng yú zhì luàn, xián yú cí lìng.
博闻强志,明于治乱,娴于辞令。
rù zé yǔ wáng tú yì guó shì, yǐ chū hào lìng chū zé jiē yù bīn kè, yìng duì zhū hóu.
入则与王图议国事,以出号令;出则接遇宾客,应对诸侯。
wáng shén rèn zhī.
王甚任之。
shàng guān dài fū yǔ zhī tóng liè, zhēng chǒng ér xīn hài qí néng.
上官大夫与之同列,争宠而心害其能。
huái wáng shǐ qū yuán zào wèi xiàn lìng, qū píng shǔ cǎo gǎo wèi dìng.
怀王使屈原造为宪令,屈平属草稿未定。
shàng guān dài fū jiàn ér yù duó zhī, qū píng bù yǔ, yīn chán zhī yuē:" wáng shǐ qū píng wèi lìng, zhòng mò bù zhī.
上官大夫见而欲夺之,屈平不与,因谗之曰:“王使屈平为令,众莫不知。
měi yī lìng chū, píng fá qí gōng, yuē yǐ wéi' fēi wǒ mò néng wéi yě.
每一令出,平伐其功,曰以为‘非我莫能为也。
'" wáng nù ér shū qū píng.
’”王怒而疏屈平。
qū píng jí wáng tīng zhī bù cōng yě, chán chǎn zhī bì míng yě, xié qū zhī hài gōng yě, fāng zhèng zhī bù róng yě, gù yōu chóu yōu sī ér zuò lí sāo.
屈平疾王听之不聪也,谗谄之蔽明也,邪曲之害公也,方正之不容也,故忧愁幽思而作《离骚》。
" lí sāo" zhě, yóu lí yōu yě.
“离骚”者,犹离忧也。
fū tiān zhě, rén zhī shǐ yě fù mǔ zhě, rén zhī běn yě.
夫天者,人之始也;父母者,人之本也。
rén qióng zé fǎn běn, gù láo kǔ juàn jí, wèi cháng bù hū tiān yě jí tòng cǎn dá, wèi cháng bù hū fù mǔ yě.
人穷则反本,故劳苦倦极,未尝不呼天也;疾痛惨怛,未尝不呼父母也。
qū píng zhèng dào zhí xíng, jié zhōng jìn zhì, yǐ shì qí jūn, chán rén jiān zhī, kě wèi qióng yǐ.
屈平正道直行,竭忠尽智,以事其君,谗人间之,可谓穷矣。
xìn ér jiàn yí, zhōng ér bèi bàng, néng wú yuàn hū? qū píng zhī zuò lí sāo, gài zì yuàn shēng yě.
信而见疑,忠而被谤,能无怨乎?屈平之作《离骚》,盖自怨生也。
guó fēng hào sè ér bù yín, xiǎo yǎ yuàn fěi ér bù luàn.
《国风》好色而不淫,《小雅》怨诽而不乱。
ruò lí sāo zhě, kě wèi jiān zhī yǐ.
若《离骚》者,可谓兼之矣。
shàng chēng dì kù, xià dào qí huán, zhōng shù tāng wǔ, yǐ cì shì shì.
上称帝喾,下道齐桓,中述汤、武,以刺世事。
míng dào dé zhī guǎng chóng, zhì luàn zhī tiáo guàn, mí bù bì jiàn.
明道德之广崇,治乱之条贯,靡不毕见。
qí wén yuē, qí cí wēi, qí zhì jié, qí xíng lián.
其文约,其辞微,其志洁,其行廉。
qí chēng wén xiǎo ér qí zhǐ jí dà, jǔ lèi ěr ér jiàn yì yuǎn.
其称文小而其指极大,举类迩而见义远。
qí zhì jié, gù qí chēng wù fāng qí xíng lián, gù sǐ ér bù róng.
其志洁,故其称物芳;其行廉,故死而不容。
zì shū zhuó nào wū ní zhī zhōng, chán tuì yú zhuó huì, yǐ fú yóu chén āi zhī wài, bù huò shì zhī zī gòu, jiào rán niè ér bù zǐ zhě yě.
自疏濯淖污泥之中,蝉蜕于浊秽,以浮游尘埃之外,不获世之滋垢,皭然泥而不滓者也。
tuī cǐ zhì yě, suī yǔ rì yuè zhēng guāng kě yě.
推此志也,虽与日月争光可也。
qū yuán jì chù.
屈原既绌。
qí hòu qín yù fá qí, qí yǔ chǔ cóng qīn, huì wáng huàn zhī.
其后秦欲伐齐,齐与楚从亲,惠王患之。
nǎi lìng zhāng yí yáng qù qín, hòu bì wěi zhì shì chǔ, yuē:" qín shén zēng qí, qí yǔ chǔ cóng qīn, chǔ chéng néng jué qí, qín yuàn xiàn shāng yú zhī dì liù bǎi lǐ.
乃令张仪佯去秦,厚币委质事楚,曰:“秦甚憎齐,齐与楚从亲,楚诚能绝齐,秦愿献商、於之地六百里。
" chǔ huái wáng tān ér xìn zhāng yí, suì jué qí, shǐ shǐ rú qín shòu dì.
”楚怀王贪而信张仪,遂绝齐,使使如秦受地。
zhāng yí zhà zhī yuē:" yí yǔ wáng yuē liù lǐ, bù wén liù bǎi lǐ.
张仪诈之曰:“仪与王约六里,不闻六百里。
" chǔ shǐ nù qù, guī gào huái wáng.
”楚使怒去,归告怀王。
huái wáng nù, dà xīng shī fá qín.
怀王怒,大兴师伐秦。
qín fā bīng jī zhī, dà pò chǔ shī yú dān xī, zhǎn shǒu bā wàn, lǔ chǔ jiāng qū gài, suì qǔ chǔ zhī hàn zhōng dì.
秦发兵击之,大破楚师于丹、淅,斩首八万,虏楚将屈匄,遂取楚之汉中地。
huái wáng nǎi xī fā guó zhōng bīng, yǐ shēn rù jī qín, zhàn yú lán tián.
怀王乃悉发国中兵,以深入击秦,战于蓝田。
wèi wén zhī, xí chǔ zhì dèng.
魏闻之,袭楚至邓。
chǔ bīng jù, zì qín guī.
楚兵惧,自秦归。
ér qí jìng nù, bù jiù chǔ, chǔ dà kùn.
而齐竟怒,不救楚,楚大困。
míng nián, qín gē hàn zhōng dì yǔ chǔ yǐ hé.
明年,秦割汉中地与楚以和。
chǔ wáng yuē:" bù yuàn de dì, yuàn dé zhāng yí ér gān xīn yān.
楚王曰:“不愿得地,愿得张仪而甘心焉。
" zhāng yí wén, nǎi yuē:" yǐ yī yí ér dāng hàn zhōng dì, chén qǐng wǎng rú chǔ.
”张仪闻,乃曰:“以一仪而当汉中地,臣请往如楚。
" rú chǔ, yòu yīn hòu bì yòng shì zhě chén jìn shàng, ér shè guǐ biàn yú huái wáng zhī chǒng jī zhèng xiù.
”如楚,又因厚币用事者臣靳尚,而设诡辩于怀王之宠姬郑袖。
huái wáng jìng tīng zhèng xiù, fù shì qù zhāng yí.
怀王竟听郑袖,复释去张仪。
shì shí qū yuán jì shū, bù fù zài wèi, shǐ yú qí, gù fǎn, jiàn huái wáng yuē:" hé bù shā zhāng yí?" huái wáng huǐ, zhuī zhāng yí, bù jí.
是时屈原既疏,不复在位,使于齐,顾反,谏怀王曰:“何不杀张仪?”怀王悔,追张仪,不及。
qí hòu, zhū hóu gòng jī chǔ, dà pò zhī, shā qí jiāng táng mò.
其后,诸侯共击楚,大破之,杀其将唐眜。
shí qín zhāo wáng yǔ chǔ hūn, yù yǔ huái wáng huì.
时秦昭王与楚婚,欲与怀王会。
huái wáng yù xíng, qū píng yuē:" qín, hǔ láng zhī guó, bù kě xìn, bù rú wú xíng.
怀王欲行,屈平曰:“秦,虎狼之国,不可信,不如毋行。
" huái wáng zhì zǐ zi lán quàn wáng xíng:" nài hé jué qín huān!" huái wáng zú xíng.
”怀王稚子子兰劝王行:“奈何绝秦欢!”怀王卒行。
rù wǔ guān, qín fú bīng jué qí hòu, yīn liú huái wáng, yǐ qiú gē dì.
入武关,秦伏兵绝其后,因留怀王,以求割地。
huái wáng nù, bù tīng.
怀王怒,不听。
wáng zǒu zhào, zhào bù nèi.
亡走赵,赵不内。
fù zhī qín, jìng sǐ yú qín ér guī zàng.
复之秦,竟死于秦而归葬。
zhǎng zǐ qǐng xiāng wáng lì, yǐ qí dì zǐ lán wèi lìng yǐn.
长子顷襄王立,以其弟子兰为令尹。
chǔ rén jì jiù zi lán yǐ quàn huái wáng rù qín ér bù fǎn yě.
楚人既咎子兰以劝怀王入秦而不反也。
qū píng jì jí zhī, suī fàng liú, juàn gù chǔ guó, xì xīn huái wáng, bù wàng yù fǎn.
屈平既嫉之,虽放流,眷顾楚国,系心怀王,不忘欲反。
jì xìng jūn zhī yī wù, sú zhī yī gǎi yě.
冀幸君之一悟,俗之一改也。
qí cún jūn xīng guó, ér yù fǎn fù zhī, yī piān zhī zhōng, sān zhì zhì yān.
其存君兴国,而欲反复之,一篇之中,三致志焉。
rán zhōng wú kě nài hé, gù bù kě yǐ fǎn.
然终无可奈何,故不可以反。
zú yǐ cǐ jiàn huái wáng zhī zhōng bù wù yě.
卒以此见怀王之终不悟也。
rén jūn wú yú zhì xián bù xiào, mò bù yù qiú zhōng yǐ zì wèi, jǔ xián yǐ zì zuǒ.
人君无愚智贤不肖,莫不欲求忠以自为,举贤以自佐。
rán wáng guó pò jiā xiāng suí shǔ, ér shèng jūn zhì guó lěi shì ér bú jiàn zhě, qí suǒ wèi zhōng zhě bù zhōng, ér suǒ wèi xián zhě bù xián yě.
然亡国破家相随属,而圣君治国累世而不见者,其所谓忠者不忠,而所谓贤者不贤也。
huái wáng yǐ bù zhī zhōng chén zhī fēn, gù nèi huò yú zhèng xiù, wài qī yú zhāng yí, shū qū píng ér xìn shàng guān dài fū lìng yǐn zi lán, bīng cuò dì xuē, wáng qí liù jùn, shēn kè sǐ yú qín, wèi tiān xià xiào, cǐ bù zhī rén zhī huò yě.
怀王以不知忠臣之分,故内惑于郑袖,外欺于张仪,疏屈平而信上官大夫、令尹子兰,兵挫地削,亡其六郡,身客死于秦,为天下笑,此不知人之祸也。
yì yuē:" jǐng xiè bù shí, wèi wǒ xīn cè, kě yǐ jí.
《易》曰:“井渫不食,为我心恻,可以汲。
wáng míng, bìng shòu qí fú.
王明,并受其福。
" wáng zhī bù míng, qǐ zú fú zāi! lìng yǐn zi lán wén zhī, dà nù.
”王之不明,岂足福哉!令尹子兰闻之,大怒。
zú shǐ shàng guān dài fū duǎn qū yuán yú qǐng xiāng wáng.
卒使上官大夫短屈原于顷襄王。
qǐng xiāng wáng nù ér qiān zhī.
顷襄王怒而迁之。
qū yuán zhì yú jiāng bīn, bèi fā xíng yín zé pàn, yán sè qiáo cuì, xíng róng kū gǎo.
屈原至于江滨,被发行吟泽畔,颜色憔悴,形容枯槁。
yú fù jiàn ér wèn zhī yuē:" zi fēi sān lǘ dài fū yú? hé gù ér zhì cǐ?" qū yuán yuē:" jǔ shì jiē zhuó ér wǒ dú qīng, zhòng rén jiē zuì ér wǒ dú xǐng, shì yǐ jiàn fàng.
渔父见而问之曰:“子非三闾大夫欤?何故而至此?”屈原曰:“举世皆浊而我独清,众人皆醉而我独醒,是以见放。
" yú fù yuē:" fū shèng rén zhě, bù níng zhì yú wù, ér néng yǔ shì tuī yí.
”渔父曰:“夫圣人者,不凝滞于物,而能与世推移。
jǔ shì jiē zhuó, hé bù suí qí liú ér yáng qí bō? zhòng rén jiē zuì, hé bù bǔ qí zāo ér chuài qí lí? hé gù huái jǐn wò yú, ér zì lìng jiàn fàng wèi?" qū yuán yuē:" wú wén zhī, xīn mù zhě bì dàn guān, xīn yù zhě bì zhèn yī.
举世皆浊,何不随其流而扬其波?众人皆醉,何不哺其糟而啜其醨?何故怀瑾握瑜,而自令见放为?”屈原曰:“吾闻之,新沐者必弹冠,新浴者必振衣。
rén yòu shuí néng yǐ shēn zhī chá chá, shòu wù zhī wèn wèn zhě hū? níng fù cháng liú ér zàng hū jiāng yú fù zhōng ěr.
人又谁能以身之察察,受物之汶汶者乎?宁赴常流而葬乎江鱼腹中耳。
yòu ān néng yǐ hào hào zhī bái, ér méng shì zhī wēn huò hū?" nǎi zuò huái shā zhī fù.
又安能以皓皓之白,而蒙世之温蠖乎?”乃作《怀沙》之赋。
yú shì huái shí, suì zì tóu mì luó yǐ sǐ.
于是怀石,遂自投汨罗以死。
qū yuán jì sǐ zhī hòu, chǔ yǒu sòng yù táng lēi jǐng chà zhī tú zhě, jiē hǎo cí ér yǐ fù jiàn chēng.
屈原既死之后,楚有宋玉、唐勒、景差之徒者,皆好辞而以赋见称。
rán jiē zǔ qū yuán zhī cóng róng cí lìng, zhōng mò gǎn zhí jiàn.
然皆祖屈原之从容辞令,终莫敢直谏。
qí hòu chǔ rì yǐ xuē, shù shí nián jìng wèi qín suǒ miè.
其后楚日以削,数十年竟为秦所灭。
zì qū yuán chén mì luó hòu bǎi yǒu yú nián, hàn yǒu jiǎ shēng, wèi cháng shā wáng tài fù.
自屈原沉汨罗后百有馀年,汉有贾生,为长沙王太傅。
guò xiāng shuǐ, tóu shū yǐ diào qū yuán.
过湘水,投书以吊屈原。
tài shǐ gōng yuē:" yú dú lí sāo tiān wèn zhāo hún āi yǐng, bēi qí zhì.
太史公曰:“余读《离骚》、《天问》、《招魂》、《哀郢》,悲其志。
shì cháng shā, guò qū yuán suǒ zì chén yuān, wèi cháng bù chuí tì, xiǎng jiàn qí wéi rén.
适长沙,过屈原所自沉渊,未尝不垂涕,想见其为人。
jí jiàn jiǎ shēng diào zhī, yòu guài qū yuán yǐ bǐ qí cái yóu zhū hóu, hé guó bù róng, ér zì lìng ruò shì! dú fú niǎo fù, tóng sǐ shēng, qīng qù jiù, yòu shuǎng rán zì shī yǐ.
及见贾生吊之,又怪屈原以彼其材游诸侯,何国不容,而自令若是!读《鵩鸟赋》,同死生,轻去就,又爽然自失矣。
"
”