[ 以故其后名之曰 ]全诗拼音读音对照参考

yóu bāo chán shān jì
游褒禅山记

bāo chán shān yì wèi zhī huà shān, táng fú tú huì bāo shǐ shě yú qí zhǐ, ér zú zàng zhī yǐ gù qí hòu míng zhī yuē" bāo chán".
褒禅山亦谓之华山，唐浮图慧褒始舍于其址，而卒葬之；以故其后名之曰“褒禅”。
jīn suǒ wèi huì kōng chán yuàn zhě, bāo zhī lú zhǒng yě.
今所谓慧空禅院者，褒之庐冢也。
jù qí yuàn dōng wǔ lǐ, suǒ wèi huà shān dòng zhě, yǐ qí nǎi huà shān zhī yáng míng zhī yě.
距其院东五里，所谓华山洞者，以其乃华山之阳名之也。
jù dòng bǎi yú bù, yǒu bēi pū dào, qí wén màn miè, dú qí wéi wén yóu kě shí yuē" huā shān".
距洞百余步，有碑仆道，其文漫灭，独其为文犹可识曰“花山”。
jīn yán" huá" rú" huá shí" zhī" huá" zhě, gài yīn miù yě.
今言“华”如“华实”之“华”者，盖音谬也。
qí xià píng kuàng, yǒu quán cè chū, ér jì yóu zhě shén zhòng, suǒ wèi qián dòng yě.
其下平旷，有泉侧出，而记游者甚众，所谓前洞也。
yóu shān yǐ shàng wǔ liù lǐ, yǒu xué yǎo rán, rù zhī shén hán, wèn qí shēn, zé qí hǎo yóu zhě bù néng qióng yě, wèi zhī hòu dòng.
由山以上五六里，有穴窈然，入之甚寒，问其深，则其好游者不能穷也，谓之后洞。
yú yǔ sì rén yōng huǒ yǐ rù, rù zhī yù shēn, qí jìn yù nán, ér qí jiàn yù qí.
余与四人拥火以入，入之愈深，其进愈难，而其见愈奇。
yǒu dài ér yù chū zhě, yuē:" bù chū, huǒ qiě jǐn.
有怠而欲出者，曰：“不出，火且尽。
" suì yǔ zhī jù chū.
”遂与之俱出。
gài yú suǒ zhì, bǐ hǎo yóu zhě shàng bù néng shí yī, rán shì qí zuǒ yòu, lái ér jì zhī zhě yǐ shǎo.
盖余所至，比好游者尚不能十一，然视其左右，来而记之者已少。
gài qí yòu shēn, zé qí zhì yòu jiā shǎo yǐ.
盖其又深，则其至又加少矣。
fāng shì shí, yú zhī lì shàng zú yǐ rù, huǒ shàng zú yǐ míng yě.
方是时，余之力尚足以入，火尚足以明也。
jì qí chū, zé huò jiù qí yù chū zhě, ér yú yì huǐ qí suí zhī, ér bù dé jí fū yóu zhī lè yě.
既其出，则或咎其欲出者，而余亦悔其随之，而不得极夫游之乐也。
yú shì yú yǒu tàn yān.
于是余有叹焉。
gǔ rén zhī guān yú tiān dì shān chuān cǎo mù chóng yú niǎo shòu, wǎng wǎng yǒu de, yǐ qí qiú sī zhī shēn ér wú bù zài yě.
古人之观于天地、山川、草木、虫鱼、鸟兽，往往有得，以其求思之深而无不在也。
fū yí yǐ jìn, zé yóu zhě zhòng xiǎn yǐ yuǎn, zé zhì zhě shǎo.
夫夷以近，则游者众；险以远，则至者少。
ér shì zhī qí wěi guī guài, fēi cháng zhī guān, cháng zài yú xiǎn yuǎn, ér rén zhī suǒ hǎn zhì yān, gù fēi yǒu zhì zhě bù néng zhì yě.
而世之奇伟、瑰怪，非常之观，常在于险远，而人之所罕至焉，故非有志者不能至也。
yǒu zhì yǐ, bu shui yi zi yě, rán lì bù zú zhě, yì bù néng zhì yě.
有志矣，不随以止也，然力不足者，亦不能至也。
yǒu zhì yǔ lì, ér yòu bù suí yǐ dài, zhì yú yōu àn hūn huò ér wú wù yǐ xiāng zhī, yì bù néng zhì yě.
有志与力，而又不随以怠，至于幽暗昏惑而无物以相之，亦不能至也。
rán lì zú yǐ zhì yān, yú rén wéi kě jī, ér zài jǐ wèi yǒu huǐ jǐn wú zhì yě ér bù néng zhì zhě, kě yǐ wú huǐ yǐ, qí shú néng jī zhī hū? cǐ yú zhī suǒ de yě! yú yú pū bēi, yòu yǐ bēi fū gǔ shū zhī bù cún, hòu shì zhī miù qí chuán ér mò néng míng zhě, hé kě shèng dào yě zāi! cǐ suǒ yǐ xué zhě bù kě yǐ bù shēn sī ér shèn qǔ zhī yě.
然力足以至焉，于人为可讥，而在己为有悔；尽吾志也而不能至者，可以无悔矣，其孰能讥之乎？此余之所得也！余于仆碑，又以悲夫古书之不存，后世之谬其传而莫能名者，何可胜道也哉！此所以学者不可以不深思而慎取之也。
sì rén zhě: lú líng xiāo jūn guī jūn yù, cháng lè wáng huí shēn fù, yú dì ān guó píng fù ān shàng chún fù.
四人者：庐陵萧君圭君玉，长乐王回深父，余弟安国平父、安上纯父。
zhì hé yuán nián qī yuè mǒu rì, lín chuān wáng mǒu jì.
至和元年七月某日，临川王某记。