夫fū子zi听tīng琴qín师shī襄xiāng图tú
苍cāng姬jī尚shàng文wén治zhì,,叔shū世shì生shēng宣xuān尼ní。。立lì教jiào以yǐ垂chuí宪xiàn,,天tiān纵zòng圣shèng哲zhé资zī。。
师shī襄xiāng何hé许xǔ人rén,,冠guān裳shang肃sù威wēi仪yí。。援yuán琴qín得dé高gāo趣qù,,挥huī手shǒu调diào朱zhū丝sī。。
悠yōu悠yōu太tài古gǔ音yīn,,不bù藉jí言yán与yǔ词cí。。松sōng阴yīn白bái日rì永yǒng,,萧xiāo瑟sè生shēng凉liáng飔sī。。
一yī弹dàn万wàn虑lǜ息xī,,再zài弹dàn心xīn旷kuàng怡yí。。乐lè与yǔ二èr三sān子zi,,听tīng之zhī忘wàng神shén疲pí。。
世shì远yuǎn不bù可kě作zuò,,此cǐ音yīn知zhī者zhě稀xī。。抚fǔ图tú三sān叹tàn息xī,,长zhǎng吟yín寄jì遐xiá思sī。。
苍姬尚文治,叔世生宣尼。立教以垂宪,天纵圣哲资。
师襄何许人,冠裳肃威仪。援琴得高趣,挥手调朱丝。
悠悠太古音,不藉言与词。松阴白日永,萧瑟生凉飔。
一弹万虑息,再弹心旷怡。乐与二三子,听之忘神疲。
世远不可作,此音知者稀。抚图三叹息,长吟寄遐思。