呈chéng范fàn清qīng老lǎo
范fàn子zi爱ài高gāo卧wò,,家jiā政zhèng付fù儿ér孙sūn。。将jiāng身shēn比bǐ瞑míng目mù,,达dá理lǐ吾wú所suǒ尊zūn。。
前qián日rì过guò所suǒ居jū,,蔓màn草cǎo深shēn闭bì门mén。。范fàn子zi欠qiàn伸shēn起qǐ,,性xìng寡guǎ笑xiào与yǔ言yán。。
相xiāng与yǔ寻xún幽yōu寺sì,,复fù将jiāng坐zuò前qián轩xuān。。斜xié阳yáng满mǎn庭tíng下xià,,不bù厌yàn鸟niǎo雀què喧xuān。。
擘bāi云yún青qīng山shān秀xiù,,经jīng雨yǔ野yě水shuǐ浑hún。。念niàn此cǐ景jǐng清qīng旷kuàng,,非fēi君jūn谁shuí与yǔ论lùn。。
少shǎo年nián一yī倾qīng盖gài,,白bái首shǒu义yì弥mí敦dūn。。颓tuí然rán各gè忘wàng返fǎn,,明míng月yuè照zhào黄huáng昏hūn。。
范子爱高卧,家政付儿孙。将身比瞑目,达理吾所尊。
前日过所居,蔓草深闭门。范子欠伸起,性寡笑与言。
相与寻幽寺,复将坐前轩。斜阳满庭下,不厌鸟雀喧。
擘云青山秀,经雨野水浑。念此景清旷,非君谁与论。
少年一倾盖,白首义弥敦。颓然各忘返,明月照黄昏。