爱ài日rì
雁yàn生shēng阴yīn沙shā春chūn,,冬dōng息xī阳yáng海hǎi澨shì。。
冥míng冥míng取qǔ南nán北běi,,岂qǐ以yǐ食shí为wèi累lèi。。
咨zī予yǔ愁chóu病bìng躯qū,,朴pǔ鄙bǐ人rén所suǒ戏xì。。
无wú人rén治zhì时shí难nán,,量liàng力lì当dāng自zì弃qì。。
岂qǐ知zhī塞sāi上shàng霜shuāng,,飘piāo然rán亦yì何hé事shì。。
高gāo堂táng已yǐ白bái发fā,,爱ài日rì负fù明míng义yì。。
悲bēi风fēng吹chuī平píng原yuán,,秣mò马mǎ聊liáo一yī愒kài。。
含hán怀huái孰shú与yǔ语yǔ,,仰yǎng屋wū思sī汉hàn喟kuì。。
孟mèng母mǔ知zhī身shēn从cóng,,莱lái妻qī耻chǐ人rén制zhì。。
一yī肉ròu傥tǎng易yì谋móu,,万wàn锺zhōng非fēi得dé计jì。。
雁生阴沙春,冬息阳海澨。
冥冥取南北,岂以食为累。
咨予愁病躯,朴鄙人所戏。
无人治时难,量力当自弃。
岂知塞上霜,飘然亦何事。
高堂已白发,爱日负明义。
悲风吹平原,秣马聊一愒。
含怀孰与语,仰屋思汉喟。
孟母知身从,莱妻耻人制。
一肉傥易谋,万锺非得计。