望wàng夫fū石shí
自zì君jūn之zhī出chū矣yǐ,,日rì日rì望wàng君jūn归guī。。秋qiū风fēng吹chuī紫zǐ塞sāi,,夜yè夜yè捣dǎo寒hán衣yī。。
楼lóu兰lán未wèi灭miè君jūn不bù归guī,,含hán啼tí独dú自zì下xià重zhòng帏wéi。。玉yù关guān西xī去qù路lù如rú棘jí,,安ān得dé身shēn随suí鸿hóng雁yàn飞fēi。。
食shí荼tú中zhōng自zì苦kǔ,,食shí檗bò那nà忍rěn食shí。。西xī风fēng吹chuī妾qiè身shēn,,化huà作zuò望wàng夫fū石shí。。
东dōng海hǎi之zhī水shuǐ成chéng丘qiū山shān,,公gōng乎hū何hé时shí生shēng入rù关guān。。年nián年nián风fēng雨yǔ里lǐ,,但dàn见jiàn血xuè痕hén班bān。。
妾qiè心xīn匪fěi石shí不bù可kě转zhuǎn,,君jūn身shēn如rú璧bì当dāng来lái还hái。。
自君之出矣,日日望君归。秋风吹紫塞,夜夜捣寒衣。
楼兰未灭君不归,含啼独自下重帏。玉关西去路如棘,安得身随鸿雁飞。
食荼中自苦,食檗那忍食。西风吹妾身,化作望夫石。
东海之水成丘山,公乎何时生入关。年年风雨里,但见血痕班。
妾心匪石不可转,君身如璧当来还。