题tí段duàn上shàng人rén院yuàn壁bì画huà古gǔ松sōng
石shí上shàng盘pán古gǔ根gēn,,谓wèi言yán天tiān生shēng有yǒu。。安ān知zhī草cǎo木mù性xìng,,变biàn在zài画huà师shī手shǒu。。
阴yīn深shēn方fāng丈zhàng间jiān,,直zhí趣qù幽yōu且qiě闲xián。。木mù纹wén离lí披pī势shì搓cuō捽zuó,,
中zhōng裂liè空kōng心xīn火huǒ烧shāo出chū。。扫sǎo成chéng三sān寸cùn五wǔ寸cùn枝zhī,,便biàn是shì千qiān年nián万wàn年nián物wù。。
莓méi苔tái浓nóng淡dàn色sè不bù同tóng,,一yī面miàn死sǐ皮pí生shēng蠹dù虫chóng。。风fēng霜shuāng未wèi必bì来lái到dào此cǐ,,
气qì色sè杳yǎo在zài寒hán山shān中zhōng。。孤gū标biāo可kě玩wán不bù可kě取qǔ,,能néng使shǐ支zhī公gōng道dào场chǎng古gǔ。。
石上盘古根,谓言天生有。安知草木性,变在画师手。
阴深方丈间,直趣幽且闲。木纹离披势搓捽,
中裂空心火烧出。扫成三寸五寸枝,便是千年万年物。
莓苔浓淡色不同,一面死皮生蠹虫。风霜未必来到此,
气色杳在寒山中。孤标可玩不可取,能使支公道场古。