满mǎn江jiāng红hóng··人rén似shì梅méi花huā
人rén似shì梅méi花huā,,峭qiào玉yù立lì、、岁suì寒hán风fēng节jié。。新xīn圃pǔ辟pì、、种zhǒng梅méi千qiān树shù,,幻huàn成chéng南nán雪xuě。。池chí碎suì瀑pù声shēng荷hé捧pěng雨yǔ,,径jìng涵hán秋qiū影yǐng篁huáng筛shāi月yuè。。唤huàn石shí君jūn、、错cuò落luò坐zuò庭tíng前qián,,红hóng尘chén绝jué。。嫌xián聒guā耳ěr,,??筝zhēng戛jiá。。慵yōng著zhe眼yǎn,,俳pái优yōu狎xiá。。但dàn一yī觞shāng一yī咏yǒng,,放fàng怀huái开kāi阔kuò。。涌yǒng地dì池chí亭tíng工gōng掩yǎn映yìng,,擎qíng天tiān柱zhù石shí觇chān施shī设shè。。待dài枝zhī头tóu、、金jīn颗kē可kě调diào羹gēng,,休xiū轻qīng折zhé。。
人似梅花,峭玉立、岁寒风节。新圃辟、种梅千树,幻成南雪。池碎瀑声荷捧雨,径涵秋影篁筛月。唤石君、错落坐庭前,红尘绝。嫌聒耳,?筝戛。慵著眼,俳优狎。但一觞一咏,放怀开阔。涌地池亭工掩映,擎天柱石觇施设。待枝头、金颗可调羹,休轻折。