咏yǒng柏bǎi亭tíng赠zèng新xīn都dōu汪wāng子zi
江jiāng郎láng好hǎo文wén雅yǎ,,去qù作zuò柏bǎi亭tíng仙xiān。。结jié欢huān四sì海hǎi士shì,,俱jù赠zèng云yún霞xiá篇piān。。
我wǒ本běn方fāng瞳tóng翁wēng,,芳fāng栖qī武wǔ夷yí巅diān。。久jiǔ无wú青qīng琐suǒ梦mèng,,长zhǎng抱bào白bái云yún眠mián。。
感gǎn子zi丹dān青qīng图tú,,发fā歌gē声shēng琅láng然rán。。茅máo楹yíng跨kuà石shí冈gāng,,古gǔ木mù深shēn缠chán绵mián。。
幽yōu枝zhī拂fú翠cuì幌huǎng,,远yuǎn色sè摩mó苍cāng天tiān。。山shān鸟niǎo下xià石shí梁liáng,,林lín风fēng驱qū游yóu烟yān。。
时shí有yǒu高gāo人rén至zhì,,奏zòu弄nòng同tóng心xīn弦xián。。世shì缘yuán苦kǔ未wèi断duàn,,抚fǔ剑jiàn怀huái孤gū骞qiān。。
何hé当dāng与yǔ子zi期qī,,拟nǐ拂fú松sōng萝luó鞭biān。。
江郎好文雅,去作柏亭仙。结欢四海士,俱赠云霞篇。
我本方瞳翁,芳栖武夷巅。久无青琐梦,长抱白云眠。
感子丹青图,发歌声琅然。茅楹跨石冈,古木深缠绵。
幽枝拂翠幌,远色摩苍天。山鸟下石梁,林风驱游烟。
时有高人至,奏弄同心弦。世缘苦未断,抚剑怀孤骞。
何当与子期,拟拂松萝鞭。