已yǐ及jí首shǒu夏xià遂suì尔ěr寻xún春chūn与yǔ诸zhū同tóng志zhì游yóu胜shèng泉quán寺sì时shí春chūn花huā已yǐ罢bà遂suì观guān源yuán泉quán怅chàng然rán啸xiào歌gē偶ǒu而ér成chéng韵yùn
人rén生shēng百bǎi年nián内nèi,,仅jǐn有yǒu百bǎi回huí春chūn。。若ruò遭zāo万wàn日rì劫jié,,倏shū忽hū成chéng灰huī尘chén。。
古gǔ人rén爱ài春chūn光guāng,,可kě以yǐ怡yí心xīn神shén。。是shì春chūn无wú内nèi外wài,,天tiān地dì为wèi一yī身shēn。。
何hé哉zāi浴yù沂yí子zi,,暮mù春chūn六liù七qī人rén。。我wǒ游yóu坐zuò迟chí暮mù,,不bù见jiàn春chūn花huā妍yán。。
大dà夏xià草cǎo木mù盛shèng,,生shēng意yì瀰mí乾gān坤kūn。。何hé以yǐ瀰mí乾gān坤kūn,,四sì时shí本běn同tóng原yuán。。
吾wú以yǐ观guān源yuán泉quán,,啸xiào歌gē人rén不bù闻wén。。
人生百年内,仅有百回春。若遭万日劫,倏忽成灰尘。
古人爱春光,可以怡心神。是春无内外,天地为一身。
何哉浴沂子,暮春六七人。我游坐迟暮,不见春花妍。
大夏草木盛,生意瀰乾坤。何以瀰乾坤,四时本同原。
吾以观源泉,啸歌人不闻。