和hé李lǐ提tí干gàn携xié诗shī相xiāng访fǎng
古gǔ来lái论lùn人rén物wù,,西xī蜀shǔ名míng士shì多duō。。
李lǐ侯hóu有yǒu酝yùn藉jí,,自zì爱ài如rú随suí和hé。。
不bù肯kěn扣kòu朱zhū门mén,,漫màn刺cì独dú我wǒ过guò。。
笔bǐ端duān金jīn石shí鸣míng,,音yīn节jié如rú九jiǔ歌gē。。
小xiǎo拂fú榻tà上shàng尘chén,,挥huī麈zhǔ倾qīng悬xuán河hé。。
岁suì月yuè易yì晼wǎn晼wǎn,,功gōng名míng忌jì蹉cuō跎tuó。。
西xī风fēng向xiàng摇yáo落luò,,如rú此cǐ羁jī旅lǚ何hé。。
倦juàn游yóu且qiě西xī还hái,,万wàn里lǐ行xíng江jiāng沱tuó。。
士shì诚chéng有yǒu所suǒ挟xié,,光guāng彩cǎi终zhōng不bù磨mó。。
翰hàn墨mò更gèng著zhe鞭biān,,渊yuān云yún可kě同tóng科kē。。
古来论人物,西蜀名士多。
李侯有酝藉,自爱如随和。
不肯扣朱门,漫刺独我过。
笔端金石鸣,音节如九歌。
小拂榻上尘,挥麈倾悬河。
岁月易晼晼,功名忌蹉跎。
西风向摇落,如此羁旅何。
倦游且西还,万里行江沱。
士诚有所挟,光彩终不磨。
翰墨更著鞭,渊云可同科。