晓xiǎo起qǐ
危wēi柯kē早zǎo得dé秋qiū,,羁jī鹤hè易yì知zhī晓xiǎo。。
幽yōu人rén带dài星xīng起qǐ,,古gǔ木mù叫jiào孤gū鸟niǎo。。
帘lián影yǐng一yī丈zhàng高gāo,,曙shǔ色sè万wàn里lǐ杳yǎo。。
人rén衡héng苍cāng茫máng内nèi,,树shù立lì浩hào荡dàng表biǎo。。
安ān知zhī南nán征zhēng云yún,,不bù自zì厌yàn纷fēn扰rǎo。。
秋qiū光guāng接jiē岩yán气qì,,终zhōng觉jué风fēng味wèi少shǎo。。
红hóng矜jīn古gǔ蓉róng丽lì,,白bái惜xī渚zhǔ莲lián夭yāo。。
观guān妄wàng眼yǎn已yǐ空kōng,,触chù物wù思sī还hái悄qiāo。。
贺hè公gōng岂qǐ真zhēn狂kuáng,,有yǒu激jī或huò成chéng矫jiǎo。。
归guī登dēng神shén圣shèng台tái,,一yī笑xiào万wàn缘yuán了le。。
危柯早得秋,羁鹤易知晓。
幽人带星起,古木叫孤鸟。
帘影一丈高,曙色万里杳。
人衡苍茫内,树立浩荡表。
安知南征云,不自厌纷扰。
秋光接岩气,终觉风味少。
红矜古蓉丽,白惜渚莲夭。
观妄眼已空,触物思还悄。
贺公岂真狂,有激或成矫。
归登神圣台,一笑万缘了。