木mù兰lán花huā
小xiǎo庭tíng日rì晚wǎn花huā零líng落luò,,倚yǐ户hù无wú聊liáo妆zhuāng脸liǎn薄báo。。宝bǎo筝zhēng金jīn鸭yā任rèn生shēng尘chén,,绣xiù画huà工gōng夫fū全quán放fàng却qu褤有yǒu时shí觑qù著zhe同tóng心xīn结jié,,万wàn恨hèn千qiān愁chóu无wú处chù说shuō。。当dāng初chū不bù合hé尽jǐn饶ráo伊yī,,赢yíng得dé如rú今jīn长zhǎng恨hèn别bié。。江jiāng南nán日rì暖nuǎn芭bā蕉jiāo展zhǎn,,美měi人rén折zhé得dé亲qīn裁cái剪jiǎn。。书shū成chéng小xiǎo简jiǎn寄jì情qíng人rén,,临lín行xíng更gèng把bǎ轻qīng轻qīng撚niǎn¤¤其qí中zhōng撚niǎn破pò相xiāng思sī字zì,,却què恐kǒng郎láng疑yí踪zōng不bù似shì。。若ruò还hái猜cāi妾qiè倩qiàn人rén书shū,,误wù了le平píng生shēng多duō少shǎo事shì。。
小庭日晚花零落,倚户无聊妆脸薄。宝筝金鸭任生尘,绣画工夫全放却¤有时觑著同心结,万恨千愁无处说。当初不合尽饶伊,赢得如今长恨别。江南日暖芭蕉展,美人折得亲裁剪。书成小简寄情人,临行更把轻轻撚¤其中撚破相思字,却恐郎疑踪不似。若还猜妾倩人书,误了平生多少事。