思sī友yǒu人rén诗shī
密mì云yún翳yì阳yáng景jǐng。。
霖lín潦lǎo淹yān庭tíng除chú。。
严yán霜shuāng雕diāo翠cuì草cǎo。。
寒hán风fēng振zhèn纤xiān枯kū。。
凛lǐn凛lǐn天tiān气qì清qīng。。
落luò落luò卉huì木mù疏shū。。
感gǎn时shí歌gē蟋xī蟀shuài。。
思sī贤xián咏yǒng白bái驹jū。。
情qíng随suí玄xuán阴yīn滞zhì。。
心xīn与yǔ回huí飚biāo俱jù。。
思sī心xīn何hé所suǒ怀huái。。
怀huái我wǒ欧ōu阳yáng子zi。。
精jīng义yì测cè神shén奥ào。。
清qīng机jī发fā妙miào理lǐ。。
自zì我wǒ别bié旬xún朔shuò。。
微wēi言yán绝jué于yú耳ěr。。
褰qiān裳shang不bù足zú难nán。。
清qīng扬yáng未wèi可kě俟qí。。
延yán首shǒu出chū阶jiē檐yán。。
伫zhù立lì增zēng想xiǎng似shì。。
密云翳阳景。
霖潦淹庭除。
严霜雕翠草。
寒风振纤枯。
凛凛天气清。
落落卉木疏。
感时歌蟋蟀。
思贤咏白驹。
情随玄阴滞。
心与回飚俱。
思心何所怀。
怀我欧阳子。
精义测神奥。
清机发妙理。
自我别旬朔。
微言绝于耳。
褰裳不足难。
清扬未可俟。
延首出阶檐。
伫立增想似。