满mǎn江jiāng红hóng((四sì之zhī四sì··仙xiān吕lǚ调diào))
匹pǐ马mǎ驱qū驱qū,,摇yáo征zhēng辔pèi、、溪xī边biān谷gǔ畔pàn。。望wàng斜xié日rì西xī照zhào,,渐jiàn沈shěn山shān半bàn。。两liǎng两liǎng栖qī禽qín归guī去qù急jí,,对duì人rén相xiāng并bìng声shēng相xiāng唤huàn。。似shì笑xiào我wǒ、、独dú自zì向xiàng长zhǎng途tú,,离lí魂hún乱luàn。。中zhōng心xīn事shì,,多duō伤shāng感gǎn。。人rén是shì宿sù,,前qián村cūn馆guǎn。。想xiǎng鸳yuān衾qīn今jīn夜yè,,共gòng他tā谁shuí暖nuǎn。。惟wéi有yǒu枕zhěn前qián相xiāng思sī泪lèi,,背bèi灯dēng弹dàn了le依yī前qián满mǎn。。怎zěn忘wàng得dé、、香xiāng阁gé共gòng伊yī时shí,,嫌xián更gèng短duǎn。。
匹马驱驱,摇征辔、溪边谷畔。望斜日西照,渐沈山半。两两栖禽归去急,对人相并声相唤。似笑我、独自向长途,离魂乱。中心事,多伤感。人是宿,前村馆。想鸳衾今夜,共他谁暖。惟有枕前相思泪,背灯弹了依前满。怎忘得、香阁共伊时,嫌更短。