满mǎn江jiāng红hóng((和hé程chéng学xué谕yù))
苍cāng石shí横héng筇qióng,,松sōng风fēng外wài、、自zì调diào龟guī息xī。。浑hún不bù记jì、、东dōng皋gāo秋qiū事shì,,西xī湖hú春chūn色sè。。底dǐ处chù未wèi嫌xián吾wú辈bèi在zài,,此cǐ心xīn说shuō与yǔ何hé人rén得dé。。向xiàng海hǎi棠táng、、烂làn醉zuì过guò清qīng明míng,,酬chóu佳jiā节jié。。君jūn莫mò道dào,,江jiāng鲈lú忆yì。。吾wú自zì爱ài,,山shān泉quán激jī。。尽jǐn月yuè明míng夜yè半bàn,,杜dù鹃juān声shēng急jí。。人rén事shì略lüè如rú春chūn梦mèng过guò,,年nián光guāng不bù啻chì惊jīng弦xián发fā。。怕pà醒xǐng来lái、、失shī口kǒu问wèn诸zhū公gōng,,今jīn何hé日rì。。
苍石横筇,松风外、自调龟息。浑不记、东皋秋事,西湖春色。底处未嫌吾辈在,此心说与何人得。向海棠、烂醉过清明,酬佳节。君莫道,江鲈忆。吾自爱,山泉激。尽月明夜半,杜鹃声急。人事略如春梦过,年光不啻惊弦发。怕醒来、失口问诸公,今何日。