松sōng风fēng
青qīng青qīng数shù树shù松sōng,,扶fú疏shū空kōng庭tíng里lǐ。。
微wēi风fēng從cóng南nán来lái,,清qīng声shēng四sì向xiàng起qǐ。。
俗sú兮xī闻wén必bì愁chóu,,吾wú也yě闻wén则zé喜xǐ。。
昂áng头tóu离lí石shí枕zhěn,,扶fú羸léi凭píng藤téng几jǐ。。
侧cè听tīng复fù遥yáo观guān,,移yí晷guǐ不bù能néng已yǐ。。
细xì叶yè舞wǔ轻qīng烟yān,,密mì影yǐng摇yáo寒hán水shuǐ。。
何hé必bì钧jūn天tiān奏zòu,,岂qǐ羡xiàn霓ní裳shang妓jì。。
万wàn事shì更gèng无wú求qiú,,深shēn山shān此cǐ为wèi美měi。。
寂jì寥liáo信xìn为wèi乐lè,,轩xuān晚wǎn诚chéng堪kān耻chǐ。。
谁shuí谓wèi茆máo山shān中zhōng,,祇qí悦yuè陶táo公gōng耳ěr。。
青青数树松,扶疏空庭里。
微风從南来,清声四向起。
俗兮闻必愁,吾也闻则喜。
昂头离石枕,扶羸凭藤几。
侧听复遥观,移晷不能已。
细叶舞轻烟,密影摇寒水。
何必钧天奏,岂羡霓裳妓。
万事更无求,深山此为美。
寂寥信为乐,轩晚诚堪耻。
谁谓茆山中,祇悦陶公耳。