东dōng风fēng第dì一yī枝zhī··溪xī侧cè风fēng回huí
溪xī侧cè风fēng回huí,,前qián村cūn雾wù散sàn,,寒hán梅méi一yī枝zhī初chū绽zhàn。。雪xuě艳yàn凝níng酥sū,,冰bīng肌jī莹yíng玉yù,,嫩nèn条tiáo细xì软ruǎn。。歌gē台tái舞wǔ榭xiè,,似shì万wàn斛hú、、珠zhū玑jī飘piāo散sàn。。异yì众zhòng芳fāng,,独dú占zhàn东dōng风fēng,,第dì一yī点diǎn装zhuāng琼qióng苑yuàn。。青qīng萼è点diǎn、、绛jiàng唇chún疏shū影yǐng,,潇xiāo洒sǎ喷pēn、、紫zǐ檀tán龙lóng麝shè。。也yě知zhī青qīng女nǚ娇jiāo羞xiū,,寿shòu阳yáng懒lǎn匀yún粉fěn面miàn。。江jiāng梅méi腊là尽jǐn,,武wǔ陵líng人rén、、应yīng知zhī春chūn晚wǎn。。最zuì苦kǔ是shì,,皎jiǎo月yuè临lín风fēng,,画huà楼lóu一yī声shēng羌qiāng管guǎn。。
溪侧风回,前村雾散,寒梅一枝初绽。雪艳凝酥,冰肌莹玉,嫩条细软。歌台舞榭,似万斛、珠玑飘散。异众芳,独占东风,第一点装琼苑。青萼点、绛唇疏影,潇洒喷、紫檀龙麝。也知青女娇羞,寿阳懒匀粉面。江梅腊尽,武陵人、应知春晚。最苦是,皎月临风,画楼一声羌管。