"然则非诗之能穷人" 全诗拼音读音对照参考
méi shèng yú shī jí xù
梅圣俞诗集序
yǔ wén shì wèi shī rén shǎo dá ér duō qióng, fū qǐ rán zāi? gài shì suǒ chuán shī zhě, duō chū yú gǔ qióng rén zhī cí yě.
予闻世谓诗人少达而多穷，夫岂然哉？盖世所传诗者，多出于古穷人之辞也。
fán shì zhī yùn qí suǒ yǒu, ér bù dé shī yú shì zhě, duō xǐ zì fàng yú shān diān shuǐ yá zhī wài, jiàn chóng yú cǎo mù fēng yún niǎo shòu zhī zhuàng lèi, wǎng wǎng tàn qí qí guài, nèi yǒu yōu sī gǎn fèn zhī yù jī, qí xìng yú yuàn cì, yǐ dào jī chén guǎ fù zhī suǒ tàn, ér xiě rén qíng zhī nán yán.
凡士之蕴其所有，而不得施于世者，多喜自放于山巅水涯之外，见虫鱼草木风云鸟兽之状类，往往探其奇怪，内有忧思感愤之郁积，其兴于怨刺，以道羁臣寡妇之所叹，而写人情之难言。
gài yù qióng zé yù gōng.
盖愈穷则愈工。
rán zé fēi shī zhī néng qióng rén, dài qióng zhě ér hòu gōng yě.
然则非诗之能穷人，殆穷者而后工也。
yǔ yǒu méi shèng yú, shǎo yǐ yīn bǔ wèi lì, lèi jǔ jìn shì, zhé yì yú yǒu sī, kùn yú zhōu xiàn, fán shí yú nián.
予友梅圣俞，少以荫补为吏，累举进士，辄抑于有司，困于州县，凡十余年。
nián jīn wǔ shí, yóu cóng pì shū, wéi rén zhī zuǒ, yù qí suǒ xù, bù dé fèn jiàn yú shì yè.
年今五十，犹从辟书，为人之佐，郁其所蓄，不得奋见于事业。
qí jiā wǎn líng, yòu xí yú shī, zì wèi tóng zǐ, chū yǔ yǐ jīng qí zhǎng lǎo.
其家宛陵，幼习于诗，自为童子，出语已惊其长老。
jì zhǎng, xué hū liù jīng rén yì zhī shuō, qí wéi wén zhāng, jiǎn gǔ chún cuì, bù qiú gǒu shuō yú shì.
既长，学乎六经仁义之说，其为文章，简古纯粹，不求苟说于世。
shì zhī rén tú zhī qí shī ér yǐ.
世之人徒知其诗而已。
rán shí wú xián yú, yǔ shī zhě bì qiú zhī shèng yú shèng yú yì zì yǐ qí bù dé zhì zhě, lè yú shī ér fā zhī, gù qí píng shēng suǒ zuò, yú shī yóu duō.
然时无贤愚，语诗者必求之圣俞；圣俞亦自以其不得志者，乐于诗而发之，故其平生所作，于诗尤多。
shì jì zhī zhī yǐ, ér wèi yǒu jiàn yú shàng zhě.
世既知之矣，而未有荐于上者。
xī wáng wén kāng gōng cháng jiàn ér tàn yuē:" èr bǎi nián wú cǐ zuò yǐ!" suī zhī zhī shēn, yì bù guǒ jiàn yě.
昔王文康公尝见而叹曰：“二百年无此作矣！”虽知之深，亦不果荐也。
ruò shǐ qí xìng de yòng yú cháo tíng, zuò wéi yǎ sòng, yǐ gē yǒng dà sòng zhī gōng dé, jiàn zhī qīng miào, ér zhuī shāng zhōu lǔ sòng zhī zuò zhě, qǐ bù wěi yú! nài hé shǐ qí lǎo bù dé zhì, ér wèi qióng zhě zhī shī, nǎi tú fā yú chóng yú wù lèi, jī chóu gǎn tàn zhī yán.
若使其幸得用于朝廷，作为雅、颂，以歌咏大宋之功德，荐之清庙，而追商、周、鲁颂之作者，岂不伟欤！奈何使其老不得志，而为穷者之诗，乃徒发于虫鱼物类，羁愁感叹之言。
shì tú xǐ qí gōng, bù zhī qí qióng zhī jiǔ ér jiāng lǎo yě! kě bù xī zāi! shèng yú shī jì duō, bù zì shōu shí.
世徒喜其工，不知其穷之久而将老也！可不惜哉！ 圣俞诗既多，不自收拾。
qí qī zhī xiōng zi xiè jǐng chū, jù qí duō ér yì shī yě, qǔ qí zì luò yáng zhì yú wú xīng yǐ lái suǒ zuò, cì wèi shí juǎn.
其妻之兄子谢景初，惧其多而易失也，取其自洛阳至于吴兴以来所作，次为十卷。
yǔ cháng shì shèng yú shī, ér huàn bù néng jǐn dé zhī, jù xǐ xiè shì zhī néng lèi cì yě, zhé xù ér cáng zhī.
予尝嗜圣俞诗，而患不能尽得之，遽喜谢氏之能类次也，辄序而藏之。
qí hòu shí wǔ nián, shèng yú yǐ jí zú yú jīng shī, yú jì kū ér míng zhī, yīn suǒ yú qí jiā, dé qí yí gǎo qiān yú piān, bìng jiù suǒ cáng, duō qí yóu zhě liù bǎi qī shí qī piān, wèi yī shí wǔ juǎn.
其后十五年，圣俞以疾卒于京师，余既哭而铭之，因索于其家，得其遗稿千余篇，并旧所藏，掇其尤者六百七十七篇，为一十五卷。
wū hū! wú yú shèng yú shī lùn zhī xiáng yǐ, gù bù fù yún.
呜呼！吾于圣俞诗论之详矣，故不复云。
lú líng ōu yáng xiū xù.
庐陵欧阳修序。