"霜天如扫" 全诗拼音读音对照参考
sòng zōng pàn guān guī huá tái xù
送宗判官归滑台序
dà zhàng fū qí shuí bù yǒu sì fāng zhì? zé pū yǔ zōng gǔn èr nián zhī jiān, huì ér lí, lí ér huì, jīng tú suǒ gèn, fán sān wàn lǐ.
大丈夫其谁不有四方志？则仆与宗衮二年之间，会而离，离而会，经途所亘，凡三万里。
hé yǐ yán zhī? qù nián chūn huì yú jīng shī, shì shí pū rú guì lín, gǔn rú huá tái jīn nián qiū, nǎi bù qī ér huì yú guì lín jū wú hé, yòu guī huá tái, wáng shì gù yě.
何以言之？去年春会于京师，是时仆如桂林，衮如滑台；今年秋，乃不期而会于桂林；居无何，又归滑台，王事故也。
zhōu chē wǎng fǎn, qǐ zhǐ sān wàn lǐ hū? rén shēng jǐ hé? ér shū jù hū sàn, liáo xiòng ruò cǐ, yì zhī jǐ nán yù, yì fù hé cí! suì shí yǒu yī yuè, èr sān zi chū jiàn yú yě.
舟车往返，岂止三万里乎？人生几何？而倏聚忽散，辽夐若此，抑知己难遇，亦复何辞！岁十有一月，二三子出饯于野。
shuāng tiān rú sǎo, dī xiàng zhū yá.
霜天如扫，低向朱崖。
jiā yǐ jiān shān wàn zhòng, píng dì zhuō lì.
加以尖山万重，平地卓立。
hēi shì tiě sè, ruì rú bǐ fēng.
黑是铁色，锐如笔锋。
fù yǒu yáng jiāng guì jiāng, lüè jūn chéng ér nán zǒu, pēn rù cāng hǎi, héng jìn sān shān, zé zhōng cháo qún gōng qǐ zhī xiá huāng zhī wài yǒu rú shì shān shuǐ? shān shuǐ jì ěr, rén yì qí rán.
复有阳江、桂江，略军城而南走，喷入沧海，横浸三山，则中朝群公岂知遐荒之外有如是山水？山水既尔，人亦其然。
gǔn hū duì cǐ, yǔ wǒ fēn shǒu.
衮乎对此，与我分手。
wàng wǒ shàng kě, qǐ dé wàng cǐ shān shuǐ zāi!
忘我尚可，岂得忘此山水哉！